In aanloop tot de Franse verkiezingen keken veel gezaghebbende Franse journalisten met belangstelling naar onze verkiezingen om te zien hoe sterk rechts populisme zou worden. Ze zagen Wilders niet echt doorbreken.
In Frankrijk is stemmen een iets andere bezigheid, waarin er in twee ronden wordt gestemd: in de eerste ronde met veel deelnemers, en daarna met de twee beste. Best een goed systeem.
Na de stemming van zondag (slimme move!) zijn er twee kandidaten over: een soort Wouter Bos in de vorm van Emmanuel Macron (39). Deze man zit pas twee jaar in de politiek met een eigen beweging, en heeft een soort verfrissende uitstraling, als een soort Justin Trudeaux / Jesse Klaver. En dan heb je nog Le Pen (48), een soort vrouwelijke versie van Wilders. Voor die laatste lijken de kansen wel verkeken, want om in de tweede ronde ook gekozen te worden moet ze meer dan 50% van de stemmen halen, en dat lijkt met de huidige cijfers onmogelijk. Maar goed: ook een Brexit of een verkiezing van Trump leek op voorhand onmogelijk.
De beurzen schoten vanochtend in ieder geval omhoog bij het nieuws dat er misschien wel een frisse wind door Frankrijk kon gaan waaien. Een oud-bankier van nauwelijks 40 jaar die nu mag bewijzen het ‘oude’ Frankrijk nieuw leven in te blazen. Samen met de EU, en samen met een – groot deel – van het volk. Dat is toch wel weer mooi.