Blauwzine

Thema door Anders Norén

Auteur: Blauw

88 – Burnout

15% van alle vrouwen, en 9% van de mannen heeft een burnout, of burnoutklachten, bleek vandaag uit onderzoek. Dat is me nogal wat. In een poging dit te duiden waren er op Radio 1 twee studiogasten die een boekje – over opvoeden – hadden geschreven maar hier ook iets van vonden: schrikbarend.

In de studio ging het er vervolgens ook over dat er nogal wat eisen worden gesteld, en dat het misschien wel steeds meer de norm is dat je vroeg- of laat over je grenzen gaat qua intensiteit.

Futurologen bespraken in de jaren ’60 en ’70 al de gunstige effecten die vergaande automatisering zou krijgen op ons arbeidsethos. Zij voorspelden dat het in de nabije toekomst nog maar 8 tot 20 uur per week noodzakelijk was om te werken. Het tegendeel lijkt echter aan de hand: we voelen ons nog veel meer uitgeput en opgebrand dan vroeger. We laten de computers het werk doen, maar we doen zelf net zo hard mee.

Helaas is de overheid er steeds meer op gebrand om juist iedereen aan het werk te krijgen: sollicitatieplicht, sollicitatie-trainingen en desnoods vrijwilligerswerk: allemaal bedoeld om maar zo veel mogelijk aan de slag te zijn.

En dan heb je nog de flexcontracten. Deliveroo, bezorgen van snelle maaltijden probeert de medewerkers te ontslaan om ze een flexibel contract te geven en ZZP-er te maken. Dat willen ze – volgens onderzoek van Deliveroo – graag zelf. De bouw kan geen personeel meer aantrekken omdat ze de afgelopen jaren in slechte tijden een deel hebben moeten ontslaan: deze mensen is als ZZP-er aan de gang en juist die groep durven ze weer niet in te huren vanwege onduidelijke regelgeving.

Er moet de komende jaren heel veel haast worden gemaakt met de modernisering van de arbeidsmarkt om mensen die er nog in zitten gezond te houden, en mensen die aan de rafelranden zitten met vage ZZP-constructies juist te helpen om betere sociale zekerheid te krijgen.

87 – Omtzigt

Hoewel ik z’n partij (CDA) zou ik zo op m kunnen stemmen: Pieter Omtzigt is een hardwerkend en kritisch kamerlid met een grote volgerschare (52k) op Twitter. Hij kon zich terecht druk maken om vreselijke missers en fouter van overheden. Je hoeft maar door z’n timeline te scrollen om te zien met welke (ingewikkelde) dossiers deze man zich bezig houdt. Of het nu gaat om visums voor Albanezen, of budgetoverschrijding bij de Belastingdienst: deze man lijkt wel een lopende dossier-band.

Dat hij tijdens een MH17 lezing in de fout ging door de spreker te ‘sturen’ is een verschrikkelijke misser. In een dossier dat toch al niet uitblinkt in helderheid was het goed geweest als er minimaal één persoon op de feiten was gebleven: die rol moet Omtzigt nu afgeven. Bovendien zal deze fout toch nog een tijd aan m blijven plakken. Dat is jammer voor een kamerlid die er alles aan wil doen om onrecht te bestrijden. Het toont ook meteen aan hoeveel initiatief en kracht er uit kan gaan van een gezond stel hersenen en arbeidsethos in een kamerzetel. Twee maanden geleden schreef mislukt VVD kamerlib Ybeltje Berckmoes nog dat ze vooral op Netflix zat. Omtzigt doet dat niet: die leest dossiers, schrijft brieven en bijt zich vast. En maakt daarmee incidenteel een fout. Tja.

 

86 – Redding van de online uitgevers

Online (media) uitgevers staan al bijna 10 jaar onder druk: het verdienmodel voor online content zoals nieuws is stuk. Het werkt ongeveer zo:

Merken als NU.nl verdienen geld door advertenties te tonen. Deze advertenties leveren geld op per 1.000 vertoonde reclames. De gemiddelde prijs voor 1.000 vertoningen is de afgelopen jaren subsequent omlaag gegaan tot ongeveer €2,- effectief. Dit betekent dat uitgevers meerdere bannerposities op een pagina plaatsen, en soms ook kiezen voor grote- of unieke formaten: deze leveren meer geld op maar zijn irritanter voor de consument. Toch is de hoeveelheid geld die verdiend wordt aan deze banners vooral voor middelgrote uitgevers lang niet genoeg om de kosten van een heel redactie- en beeldteam te bekostigen. Laat staan betekenisvolle (onderzoeks) journalistiek. Daarom zijn veel kranten achter een betaalmuur verdwenen en hebben het model van de banners min of meer losgelaten.

Gisteren was er ineens echter een interessant stuk op Tweakers: over de opkomst van stiekeme crypto-miners. Deze crypto-miners worden op webpagina’s verstopt en zetten jouw computer aan het werk om virtuele munten te ‘minen’. Naarmate je een krachtigere computer hebt gaat dit sneller. Kortom: jij leest een artikel, en op de achtergrond wordt je computer aan het werk gezet om te schatgraven naar digitale munten. De beruchte Pirate Bay heeft hier mee ge-experimenteerd als vervanger voor banners, en daaruit bleek eigenlijk dat dit best een aardig model kan zijn. Mits je dus virtuele munten zoekt die nog niet al te veel competitie hebben, want de waardevolle Bitcoins (€7.400 per stuk) hebben inmiddels teveel concurrentie gekregen.

Nu kun je die crypto-mining situatie zien als een stiekeme manier om geld te verdienen aan jouw computer-power, en dat is het natuurlijk ook. Maar persoonsgegevens verkopen om reclame te laten zien is dat ook. Ik zou het denk ik nog niet eens zo bezwaarlijk vinden wanneer websites dit zouden doen, zolang ze dit duidelijk aangeven, en mijn computer niet onnodig langzaam maken. Maar normale computers zijn in ‘normaal’ gebruik nauwelijks meer dan 10% in ‘gebruik’ dus je zou dit normaal gesproken helemaal niet moeten merken. Bovendien kunnen websites een grens instellen aan de hoeveelheid capaciteit die de schatgraver maximaal mag vragen van je systeem. Dat lijkt me niet veel meer dan eerlijk.

Dit systeem kun je overigens ook inzetten om bijvoorbeeld grootschalig rekenwerk te doen voor bijvoorbeeld kankeronderzoek waar veel processorkracht nodig is om DNA berekeningen te doen. Dan sla je eigenlijk twee vliegen in één klap: je helpt aan een duurzaam business model én doet iets goeds voor de wereld.

85 – Dividend

Voor veel Nederlanders zal dividend niet zoveel meer zijn dan een kans-kaartje in het Monopoly spel. Voor veel bedrijven met aandeelhouders is het echter de de slagroom op de taart: winstuitkering.

Hier was altijd een belasting op, zoals bijna iedere geldstroom in Nederland belast is, namelijk 25%. Je kunt stellen dat het behoorlijk jammer is dat je – wanneer je business lekker loopt – je alsnog 25% direct naar de Belastingdienst overmaakt. Zeker omdat die winst daarvoor ook al vele malen is belast. Afijn: het kabinet schaft deze belasting dus nu af. Hier hebben vooral hele grote bedrijven met veel winst iets aan, en het is dan ook niet zo gek dat zij achter de schermen de motor zijn geweest van deze regel.

Dat dit überhaupt gebeurt is wellicht niet zo verwonderlijk: lobby-en gebeurt in Den Haag net zo goed als op andere plekken maar dat dit kabinet 1,5 miljard euro op jaarbasis schrapt waar maar zéér beperkt maatschappelijk draagvlak of economisch nut voor is: dat is wel dubieus.

Sterker nog: er zijn geen economen te vinden die de afschaffing een goed idee vinden, en omliggende landen houden gewoon vast aan deze belasting.

Het is vooral de schaamteloosheid waarmee een klein en select groepje grote bedrijven het kabinet ‘adviseert’ en nog zorgwekkender dat deze adviezen dus klaarblijkelijk ook gewoon worden opgevolgd.

Het kabinet zou er goed aan doen om actief werk te maken van brievenbusfirma’s en andere constructies waarmee we continue verschijnen in lekken en openbaringen over financiële handel- en wandel in plaats van dit verder te faciliteren door van Nederland een soort BV tussenhaven te maken waar een heleboel geld doorheen sluist zonder dat we hier van profiteren door middel van belasting.

 

84 – Regeringsverklaringen

Gisteren nam de volledige tweede kamer plaats voor de lang-verwachte regeringsverklaringen. Iedereen mocht even z’n zegje doen. Geert Wilders nam daar ruim 1,5 uur de tijd voor, met een nogal voorspelbare speech en een motie van wantrouwen over de dubbele nationaliteit van Ollongren die behalve een Nederlands paspoort ook nog een Zweedse bezit. Echte soundbites kwamen er ook weer niet uit Wilders, die voor mijn gevoel toch ook een beetje het momentum kwijtraakt: deze boodschap hebben we al wel eens gehoord, en als nationale pias trekt ook niemand zich écht iets aan van zijn mening. Toch pijnlijk als partijleider van de één na grootste partij van Nederland.

De persoon die de meeste aandacht trok was Klaas Dijkhof, een man die we over een jaartje of wat terug gaan zien als minister president, mits hij niet in een interne politieke broedermoord terecht komt en mits hij de komende vier jaar als minister op moeilijke post weet te overleven.

Dijkhof is fris, ad-rem en praktisch. Hij counterde Thierry Baudet een paar keer handig over referenda, baantjes carrousels en andere zaken waarmee hij Baudet eigenlijk enigzins belachelijk maakte.

Verder was het allemaal een nogal gebruikelijke riedel: Emiel Roemer sprak overal schande van, Henk Krol deed dat over de plannen die ouderen raken, zoals opheffing van de wet Hillen en de PvdA wist niet echt duidelijke punten te scoren. Er was nog een klein gedoetje voor de bühne over een zelfmoordpil die het akkoord niet had gehaald en voorts was daar nog de partij voor de dieren met voorspelbare reacties. Zo bleef alles toch een beetje karig op dag 1. Het lijkt er op dat een deel van de oppositie een wat meer gematigde toon kiest omdat ze weten dat dit kabinet electoraal niet zo sterk staat; met de krappe meerderheid is het spel op de wagen en wordt democratie weer een ouderwetse koehandel om met principes op de loop te gaan, en kleine dealtjes te maken die goed scoren in eigen achterban.

Het alternatief – overal tegen zijn – wordt al gebruikt door zowel PVV als SP, maar dat is ook geen praktisch alternatief.

Vanwege deze impasse zou ook dag 2 wel eens heel tam en voorspelbaar kunnen eindigen. En daarmee hebben we dan een ietwat saai kabinet, zonder uitgesproken plannen of visie. Dat kun je – zoals Rutte deed – een prestatie noemen, maar ik vind het toch een gemiste kans.

 

83 – Max en nummer 3

Afgelopen zondag reed Max in een nogal eenzijdige race naar de eerste plaats. In de eerste bocht was hij Vettel voorbij, die toen tegen Lewis Hamilton aanreed.

Het venijn zat m misschien nog wel in de Renault motoren. Die van teamgenoot Ricciardo hield er vroegtijdig mee op. Die van Hulkenberg bleek onveilig vanwege de hybride motor. Die van Hartley vatte vlam en zo reden alleen Saintz (achterin) en Gasly (13de) nog met een Renault motor. En Max natuurlijk. Die bleef wel heel.

Alle pech die Max eerder dit seizoen overkwam lijkt nu afgewenteld: sterker nog: hij weet z’n motor heel te houden én op eigen kracht te winnen. Het maakte de race er niet bepaald spectaculairder op: stiekem is het veel leuker om Max te zien vechten voor plekken, vergezeld van brutale inhaalacties.

Het is niet te hopen dat Red Bull zich voor volgend seizoen nog veel meer verbeterd, want dan zou 2018 wel eens een heel saai racejaar kunnen worden. Het kan raar lopen in de sport.

82 – De sleepwet van Buma

Het is van zichzelf al behoorlijk zorgwekkend als een groep mensen een referendum moet organiseren om iets waar ze het oneens mee zijn. Zeker als het onderwerp dan ook nog ernstige gevolgen kan hebben voor persoonlijke privacy. De petitie tegen de sleepwet werd daarom op het moment van schrijven door ruim 400.000 mensen getekend. Deze mensen hebben niks te verbergen: ze willen gewoon dat de overheid niet zomaar allerlei data verzameld. Het overzichtje staat keurig vermeld op de website.

Dat de overheid al een hele tijd het contact kwijt is met de – digitale – burger is wel duidelijk, maar Sybrand Buma van het CDA doet daar nog eens een schepje bovenop. Buma gaf in een interview in de Volkskrant te kennen dat het kabinet een eventuele ‘nee’ tegen de sleepwet zal negeren.

Hiermee zet Buma niet alleen een streep door democratisch belang: hij heeft ook een dikke middelvinger naar de kiezers en naar meer dan 400.000 mensen die dit wél iets kan schelen.

Het feit dat het referendum waarschijnlijk wordt afgeschaft is al vervelend genoeg, maar het argument dat daarmee huidige referenda ook meteen maar van tafel moeten is hautain en arrogant.

Buma laat zich 2 dagen na de machtswisseling al gelden als een politieke dinosaurier uit de tijd dat mensen eenmaal per 4 jaar even hun stem mochten laten horen. Waarna politici weer vrolijk met hun eigen agenda verder gingen. Die tijd is met de opkomst van populisme, internet en bewustzijn nu echt achter ons. Bovendien zijn er allerlei bronnen opgedoken waarin Buma het raadgevend referendum juist wél steunt. Toevallig of niet, dat was allemaal vlak voor de verkiezingen.

Buma denkt dat ie nu weg komt met een streep door zo’n referendum. Dat ie de burger doodleuk weer kan negeren. En erger nog: kan vernederen en kleineren. Je hoopt bijna dat dit kabinet vroegtijdig valt, zodat de kiezer hem alsnog electoraal kan afstraffen voor deze arrogantie.

81 – Nieuw kabinet

Gisteren was het dan zo ver: het nieuwe kabinet trad aan. Eigenlijk zag je al precies wat voor kabinet dit zou worden toen Mark Rutte op Koning Willem Alexander afliep: een brede grijns, en een uitgestoken hand als twee goede bekenden die elkaar een week niet hadden gezien. Amicaal was het goede woord.

Vervolgens gingen ze het hele rijtje van ministers af. Een paar volkomen nieuwe gezichten, en een paar bekende namen.

Dit kabinet moet in economische voorspoed dingen repareren. Het basisonderwijs, de (ouderen)zorg, de belastingdienst en het militaire apparaat. Al deze zaken zijn structureel vastgelopen door geldgebrek, gebrek aan visie en beleid en/of een combinatie van deze factoren. De vraag is nu: kan dit 4-partijen kabinet ook echt meters maken op deze dossiers? Of blijkt dit allemaal veel te ingewikkeld om structureel op te lossen?

Dit kabinet – en Rutte – heeft echt iets te bewijzen. Namelijk: kan het semi-publieke bestel in Nederland wel blijven functioneren?

80 – Kvyat

Gisteren werd bekend dat Daniil Kvyat niet meer terugkeert bij Toro Rosso. Hiermee komt een moeizame carriere in de Formule 1 voor Kvyat definitief tot een eind. Nadat hij vorig seizoen zijn stoel moest opgeven aan Max lukte het ook bij Toro Rosso nooit meer om echt tot indrukwekkende prestaties te komen. In z’n laatste GP in Austin reed hij nog wel punten naar huis, maar dat is kennelijk voor Helmut Marko niet meer genoeg. Je hoeft maar naar zijn opvolger Brendon Hartley te kijken hoe dat komt. Het verschil tussen beiden náást de baan is overduidelijk. Hartley is een Nieuw Zeelander die zó van het strand lijkt te komen, en de pers eerlijk, open en goedlachs te woord staat. Content, marketing en PR is voor Red Bull en zusterteam Toro Rosso belangrijk. Het gaat er uiteindelijk om dat de sterren in de auto’s toegankelijke en goedlachse helden zijn. De filmpjes uit de content-pool van Red Bull tonen dat wel in de hoofdmoot: Ricciardo en Verstappen rijden caravans aan gort, spelen ijshockey, Japanse vechtsporten of proberen een dorian te openen. Alles met lach en knipoog. En met succes; beide coureurs doen het goed óp en naast de baan.

Uiteraard moeten de rijders kwaliteiten hebben. Maar ze moeten ook te marketen zijn. Om deze reden zal een coureur als Raikkonen nooit bij Red Bull instappen. Ik gok erop dat dit ook meespeelt in de keuze om Kvyat te laten gaan. Best aardige gozer, maar niet echt een idool. Als de Formule 1 een podium is, dan moeten de coureurs de sterren zijn, en dat is Kvyat niet. Zeker niet als je als bijnaam ‘Torpedo’ krijgt vanwege de vele crashes die je hebt veroorzaakt. Als dan ook nog je resultaten te wensen over laten, of niet verbeteren dan is de keuze simpel.

79 – Max (3)

Het was gisteravond weer een interessante race: Max klom van de zeventiende plek in no-time op naar plek 4, en had daar in de laatste rondes kans om Kimi Raikkonen in te halen. Dat lukte op het allerlaatste moment, in een bocht waarin dat eigenlijk helemaal niet kon.

Niet officieel kon ook, want direct na de race ontving hij voor die actie 5 seconde straf: genoeg om hem van het podium te halen.

Nu zou het allemaal best kunnen dat de regels dicteren dat coureurs op de baan moeten blijven. Dat deed Max bij de inhaalactie beslist niet: alle 4 de wielen waren naast de baan.

Maar er waren gedurende het hele weekend continue coureurs die naast de baan hun plek verdedigden of tijdens de kwalificatie zelfstandig van de baan reden. Dat krijg je natuurlijk ook snel ope en circuit als Austin, met z’n weide uitloopstroken.

De Fia en de baancommissarissen stonden in ieder geval voor gek, want iedereen was woedend. Dit is al de derde keer dat er gedoe is over Max en zijn rijstijl. Eerst ging het over ‘moving under braking’, een verdedigingsstrategie waarbij Max z’n auto (volgens het Ferrari duo) al remmend vóór de auto achter zich zou parkeren. Dat was gevaarlijk en mocht in vervolg niet meer. Vervolgens werd Max in Mexico van het podium gehaald, vermoedelijk door dezelfde persoon.

Dit seizoen kenmerkt zich al een aantal keer door vreemde situaties: Max die een drive-through krijgt voor z’n tik op Ricciardo, terwijl Bottas dit ongestraft in zowel Barcelona als Baku doet.

Het is natuurlijk nogal wat als een jonkie een aantal keer de regels van de sport volkomen opnieuw definieert. Niet als een brave matroos in een optocht van 20 wagens wil rijden en zich desnoods met ellebogen naar voren duwt.

Als de FIA niet leert leven met dat gegeven dan komt er een moment dat mensen de sport echt een rug toekeren. Dan kun je wel praten over stratencircuits in Las Vegas of New York: maar dan moet er ook wel écht geraced kunnen worden. Het liefst door coureurs. En niet als parade. Of als jurysport. Want van de situatie zoals die gisteren ontstond in Austin snapt helemaal niemand iets.

Nieuwere berichten Oudere berichten