Ooit registreerde ik een account omdat ik nieuwsgierig was, om er vervolgens bijna een jaar niks meer mee te doen. Twitter zag er toen ook heel anders uit dan nu, en werd door een piepkleine community gebruikt.
Nu is de geest uit de fles, en lijkt iedereen Twitter te gebruiken. Ik ken zelfs verhalen van mensen die abrupt stopten nadat hun huwelijk op de klippen liep als gevolg van teveel tijd op social media. Kortom: dat is me nogal wat.
De afgelopen tijd is Twitter, dat inmiddels beursgenoteerd is, ook vaker in het nieuws rondom het verdienmodel: Twitter groeit niet meer. Sterker nog: nieuwe gebruikers snappen de lol van het platform niet, en verlaten het schip snel voor bijvoorbeeld Instagr.am en Snapchat, hoewel deze diensten heel anders zijn.
Kortom: Twitter heeft het zwaar. Gezamelijk TV kijken zoals gisteravond (Drama Oranje & Heel Holland Bakt) zijn dan wat er nog over is. Hoewel ik me zelfs niet aan de indruk kan onttrekken dat zelfs dit leuker was ‘vroeger’. Tegenwoordig duikelen socialisto’s over elkaar heen om de meest gevatte opmerking te maken in 140 tekens, die dan vervolgens in no-time wordt geretweet tot mega-proporties. Five minutes of fame is zo getransformeerd tot 5 seconds of fame.
Wat er rest? Ego-mania: mensen die complimenten over zichzelf retweeten. Mensen die hun nieuwe boek, blog of biologische webwinkel (wat is dat?) promoten. Mensen die maatschappelijk commentaar leveren. Mensen die bedrijven afzeiken. Mensen die zogenaamd interessante linkjes posten van de NY Times, om aan te geven dat zij die wel lezen. Wat een klaagzang.
De beste manier om Twitter leuk, gezond en vriendelijk te houden is de ontvolg knop. Ontvolg eens wat mensen die je niet meer kunt hebben. Het is maar 1 knopje. Ze merken er zelf niks van. Heerlijk, even stilte.