Ooit moest er in België een kabinetsformatie plaatsvinden die van te voren al als hoogst ingewikkeld werd gezien. En als iets in België ingewikkeld is, dan is het dat ook écht. Dat hele land staat- bij de gratie van ingewikkeld. 541 dagen duurde het. In normale mensentaal is dat bijna 1,5 jaar. Een triest record dat geloof ik zelfs nog het Guiness Book of Records haalde.
Op 15 maart hadden we de unieke situatie dat bijna iedereen tevreden was met de uitslag. Ok, de PVV hadden zetels gewonnen, en het was zielig voor de PvdA dat ze nog maar zo klein waren, maar verder was er een hoop winst. Het CDA won, Jesse Klaver won, D66 won. En zelfs de VVD won, want zij bleven de grootste partij.
Nu moeten al deze ‘winnaars’ een kabinet zien te formeren. Dat kunnen nog wel eens ingewikkelde gesprekken worden, want de verkiezingsuitslag toonde ook feilloos wat er gebeurt als je idealen opgeeft om ‘regeringsverantwoordelijkheid’ te nemen. Vooral de PvdA zal daar nog jarenlang de gevolgen van blijven merken.
De eenvoudigste manier voor Rutte kan zijn: verdeel en heers. Geef Jesse & GL een milieuportefeuille om eindelijk eens wat tijd in te gaan halen op de klimaatdoelstellingen. Geef Pechtold inspraak en ministers op onderwijs en innovatie. Met het CDA is Rutte het toch al grotendeels eens, dus dat hoeft verder niet zo problematisch te zijn. Zo kan dealmaker Rutte straks weer lachend op het bordes verschijnen: iedereen blij, en hij zijn derde termijn als minister president.