Om toch een beetje onderdeel te worden van de deeleconomie leek het ons wel eens leuk om onze auto te verhuren via Snappcar.
Na je auto online te hebben gezet en een bedrag te hebben gekozen melden zich redelijk snel de eerste huurders aan. Precies op dagen dat we zelf weggingen.
Sowieso ga je naar huurverzoeken meteen wat beter nadenken over het verhuren van je auto: vindt je het überhaupt een fijn idee dat een volslagen onbekend iemand in je auto plaatsneemt en er honderden kilometers mee rijdt.
Na het afwijzen van de eerste twee verzoeken was ik mentaal ook opgeladen om het in ieder geval een keertje te proberen. In accepteerde een huurverzoek van een vriendelijk uitziende jongen die op- en neer naar Apeldoorn wou en een auto zocht omdat zijn eigen bij de garage stond. Prima.
Precies op tijd stond ie voor de deur, en na inchecken kon ie vertrekken. Dat voelde toch minder raar dan ik dacht. In de avond stond ie netjes weer op de stoep: de auto nog heel, en weer volgetankt. Dat viel mee. Het bedrag dat ik uiteindelijk op m’n rekening kreeg viel ook niet tegen, meer dan 50,-
Na ook de tweede huurder te hebben gehad twijfel ik enigszins: tuurlijk kun je met een paar keer huren de vaste lasten wel terugverdienen en is het eigenlijk een no-brainer om je auto niet te hebben wanneer je m toch niet gebruikt, of van plan bent dat te doen. Maar ja: wat als er wél iets gebeurt? Dan zit je ineens met de gebakken peren. En de kilometers vliegen er ook aan: de auto heeft al meer dan 750 huurkilometers gedaan. Daar doen wij gemiddeld zelf meer dan 2 maanden over.