Blauwzine

Thema door Anders Norén

Marley Spoon ervaring – hoe bevalt Marley?

In 2017 was het bijna onmogelijk om Hello Fresh te ontlopen maar in 2018 lijkt het de beurt aan Marley Spoon. Maar hoe bevalt Marley in de praktijk? Ik bespreek het aan de hand van 5 punten die me opvielen. 

De cadans

We hebben bij de start gekozen voor 3 maaltijden per week, voor 2 personen. De kleine man (3 jaar) eet af en toe iets maar helaas niet zoveel dat ie voor een volledige persoon met moet tellen (voor Marley dan he ;-).

Drie maaltijden is genoeg om ook af en toe te eten wat je zelf wilt en niet de hele koelkast vol met eten te hebben staan.

De bezorging

Iedere dinsdag komt er een koerier van een extern bedrijf de box brengen. Dit gaat gepaard met een boel SMS-jes en e-mails, die van mij niet perse nodig zijn – maar soit. De drie maaltijden zitten in een kartonnen doos en in diezelfde doos zitten weer drie papieren zakken die je in de koelkast zet. Daar heb je overigens wel plek voor nodig, want het zijn vrij grote zakken.

Het koken

Bij ieder gerecht – dat je overigens via de website zelf kunt kiezen – krijg je een kook-instructie met plaatjes. Hiermee is het vrij eenvoudig om te koken. Een aantal dingen heb je standaard nodig in huis, zoals peper, zout en een staafmixer omdat je die in veel gerechten gaat gebruiken. Daarvan heb ik er dus maar weer eentje gekocht nadat de supercheape kapot was. Goedkoop is klaarblijkelijk duurkoop in de wereld van staafmixers, maar dit terzijde.

Is het lastig? Dat valt wel mee. Ook al ben je een vrij gemiddelde kok (zoals ik) je komt hier wel prima mee uit de voeten. De instructies zijn eigenlijk altijd duidelijk. Wel kan het zijn dat je met vrij veel dingen tegelijkertijd bezig bent. Ook laat Marley je bijvoorbeeld dingen snijden die je verderop in het recept pas nodig hebt, waardoor je snijplank wel vol kan komen te liggen.

Het eten

Dan het belangrijkste aspect: het eten. Is het wat? Vanaf het allereerste gerecht – Flammkuchen – tot de meest recente – stamppot – was het allemaal prima te eten en soms heel verrassend. Hier in huis zijn we enthousiast geraakt over een best aardig aantal gerechten, waaronder een vegetarische hamburger met mozzarella, een lekkere bietensoep en een aantal stamppotten die echt lekker waren. Er waren ook een aantal dingen die we zelf niet zo snel zouden maken en sommige ingrediënten lijken zich wel erg vaal te herhalen, zoals limoentjes die je uitgeknepen en geraspt overal overheen doet en koriander die er wel erg vaak bij zit. Zoals ik hierboven al schreef: je kunt zelf gerechten kiezen, dus wanneer je het idee hebt dat je niet afwisselend genoeg eet dan kun je dit zelf aanpassen. Dit hebben we overigens zelf vrij weinig gedaan.

Prijs / kwaliteit

Marley Spoon adverteert met lage tarieven voor de eerste paar maaltijden, maar daarna betaal je regulier tarief. Voor drie keer per week eten voor twee personen kom je dan op €39,90,- per week. Dat vertaalt zich dus naar ongeveer 13,- per maaltijd. Even vooropgesteld: in de supermarkt kun je natuurlijk voor minder geld boodschapjes doen, maar dan moet je ook de inspiratie hebben om te koken. Marley Spoon neemt je dit uit handen, maar dus wel tegen een prijs. 

Conclusie

Na ongeveer twee maanden gegeten te hebben met Marley Spoon hebben we het ook wel weer een beetje gezien. Het is soms ook wel lekker om zelf uit te kiezen wat je wilt eten. Daarbij hebben we wel wat leuke nieuwe inspiratie gekregen voor nieuwe gerechten die we nog een keer kunnen eten. Daarbij vereisen sommige gerechten echt even focus, en daar moet je naar een lange werkdag ook maar net zin in hebben. Conclusie: leuke maaltijdbox maar misschien niet eeuwig houdbaar.

De pijnlijke aftocht van crypto

Ergens in december zaten mijn vriendin en ik juichend op de bank. Het beetje geld dat wij in Crypto’s hadden ge-investeerd was verdriedubbeld. En het leek wel iedere dag nog verder te groeien.

Mijn vriendin koos eieren voor haar geld op 250% winst. Ik deed dat op 200% winst. Van die winst konden we makkelijk een weekendje weg. 

Iedereen die niet had geprofiteerd leek wel gek, en vroeg zich vertwijfeld af of instappen nog wel zin had. Sommige deden dat en zagen begin 2018 hoe hun investering verdampte.

Inmiddels hebben alle crypto’s vanaf dat punt in december een vrije val gemaakt naar koersen die tot 300% lager staan dan die waarde in december. Een harde les: vooral voor de mensen die met spaargeld hadden gegokt – en verloren.

Wanneer je eenmaal 100% rendement gewend bent dan is de schamele 3% AEX winst een beetje sneu. Toch kan het absoluut geen kwaad om eens te gaan kijken naar de beurs. Met mooie als als die van de Giro of Buxx kun je eenvoudig een simpele portfolio samenstellen die ook zomaar 10% rendement kan halen. Niet spectaculair maar je zult zien dat je er uiteindelijk precies dezelfde kick uit haalt.

De avonturen van Elon Musk

Elon Musk wordt wel de Edison van onze tijd genoemd. Niet voor niets noemde hij zijn bedrijf naar zijn grote voorbeeld, energiewonder Tesla.

De afgelopen maanden kwam Musk in het nieuws vanwege de aanhoudende productieproblemen van het ‘middenklasse model’ van Tesla: de Tesla 3. Productie loopt al maanden achter en zijn bedrijf heeft straks weer dringend geld nodig om de boel draaiend te houden.

Ondertussen is Musk ook baas van twee andere bedrijven: SpaceX en The Boring company. Die eerste probeert commerciële ruimtevaart mogelijk te maken door de rakketten ook weer terug te laten keren op aarde. Een behoorlijk success.

In de Recode podcast van Kara Swisher hoorde ik David Calacanis – vriend van Musk – een interessante opmerking maken over Musks geldproblemen. Hij zei: ,,Een miljard is niet zoveel als er een moment komt dat je de switch om kan zetten en bóem, massively profitable wordt.”

En misschien is dat allemaal wel terecht. Grote, ambitieuze en misschien wel gekke problemen hebben niet alleen gekke professoren nodig maar ook enorm veel geld. Geld dat er nu in overvloed is. De bedragen die Musk nu nog nodig heeft zullen in de toekomst lachertjes blijken. Het aandeel heeft het al maanden lastig, maar ik voorspel dat die $290,- waar het aandeel nu op staat en lachertje is voor de komende jaren. Recordverliezen of niet: Musk weet dat hij de touwtjes stevig in handen heeft nu de auto-industrie nog steeds geen goed antwoord heeft op de Model S en X.

5 – Wat een mooie wielerkoers is de Giro

Tom Dumoulin had – in tegenstellingen tot alle andere concurrenten – geen enkele offday. Hij had alleen de pech dat ene C. Froome op een dag echt wég was. Zonder live-data over z’n wattage overigens want die was die dag mysterieus verdwenen.

Aan de zege van Froome hangt sowieso een enorme lucht sinds zijn dopingbeschuldigingen. Deze sport wordt al 20 jaar getroebleerd door doping maar Froome presteert het om nog een stap verder te gaan: na betrapt te zijn fietst hij vrolijk door. Dit geeft de prachtige Giro een bittere nasmaak: iemand die er eigenlijk helemaal niet tussen hoort wint.

Ondertussen hadden de ‘normale’ stervelingen zonder astma het gewoon moeilijk. Yates, Aru en tot slot Pinot hadden allemaal moeilijke dagen waarin ze 20 minuten verloren. Net als gewone stervelingen op zulke uitzinnige bergen.

Jammer voor Tom, een smetteloze model-renner die echt helemaal niets verkeerd deed en zelfs zag hoe jonkie Sam Oomen zomaar de top 10 binnen reed in z’n eerste grote ronde. Jammer voor het wielrennen dat de enige man die het bij voorbaat al niet verdiende nu weer op het podium staat te lachen.

4 – Rechtstreeks vanuit de filter bubble

Je realiseert je pas dat Twitter absoluut geen maatstaf voor de maatschappij is – gelukkig maar – wanneer het over een onderwerp gaat als de Wet Inlichtingen en Veiligheid.

Op Twitter was de 'nee' stem namelijk in een enorme meerderheid en daarom dacht ik dat het met 90% 'nee' zou worden. Dat viel tegen.

Wat er niet tegen viel was de opkomst. Klaarblijkelijk werkt zo'n referendum het best wanneer je een aansprekend onderwerp hebt. Dit was zo'n geval. Jammer dat uitgerekend D66 het referendum in de prullenbak heeft gegooid.

3 – Bestuurlijke chaos

Dit blog bleef stil, maar ondertussen was er genoeg nieuws. Halbe Zijlstra had gelogen, Pechtold had een appartement kado gekregen. Drie burgemeesters moesten opstappen wegens achtereenvolgens gesjoemel, prive-omstandigheden en nog meer gesjoemel. Marleen Barth van de PvdA bleek op vakantie tijdens een belangrijke stemming in de tweede kamer en stapte op. Waarschijnlijk uit angst voor LPF-achtige toestanden ruimde Thierry Baudet zijn FvD op: kritische partijgenoten werden eruit-gebonjourd. En dan heb ik het alleen nog maar over Nederland: in het buitenland waren het de goede doelen die er middels seksfeesten een puinhoop van maakten.

Liegen, gesjoemel of een loopje met de waarheid: het is klaarblijkelijk enorm lastig om in Nederland integere bestuurders te vinden. En daarbij: zo'n Halbe Zijlstra kan toch op z'n vingers natellen dat een leugen áltijd uitkomt? En waarom raadt zijn commnicatie-afdeling m dan daarna niet aan om schoon schip te maken? Want ook z'n excuses bleken echt niet te kloppen. 

Het afschaffen van het referendum door uitgerekend D66 minister Ollogren zal de wenkbrauwen nog meer doen fronsen: niet alleen krijgt de geloofwaardigheid van politiek Nederland klap- na klap: ook is er voor gewone burgers straks geen middel meer om aan de rem te trekken. Lachende derde worden hopelijk de groepen die hier actief ten strijde tegen trekken. Dat hoeft niet alleen politiek te zijn: ook een journalistiek platform als FTM, die recent nog journalistieke prijzen won kan een belangrijke bijdrage leveren in het gezond maken van bestuurlijk klimaat.

2 – Rapper Boef

Alle vrouwen die uitgaan even in een paar zinnen fileren als hoer. Je moet t maar durven. Vooral omdat je daarmee ongeveer 80% van je eigen fans beledigd.

Wat de consequenties zijn? Op korte termijn dat er wat optredens gecancelled zijn. En misschien wat radio DJ’s die niks meer van m draaien. Dat laatste vind ik overigens nogal een wassen neus: alsof radio DJ’s hem uberhaupt draaiden. De invloed van radio is volgens mij enorm aan het afnemen: zo’n rapper Boef zal niet wakker liggen van wat gemiste airtime.

Er zijn namelijk zat mensen die op Spotify of YouTube gaan kijken wie die vent is. En dat levert hem direct weer inkomsten op. Over een paar maanden zijn we deze hele affaire alweer vergeten. Misschien worden we er tegen het einde van het jaar nog eens aan herinnerd wanneer hij wordt gepresenteerd als jeugdambassadeur Sport voor NOC*NSF.

 

1 – Eurlings

Als er íemand is die met weinig plezier zal terugdenken aan de laatste dagen van 2017 dan is het Camiel Eurlings. Eurlings zag dat – om z’n positie binnen sportkoepel NOC*NSF te handhaven hij iets moest zeggen over zijn veroordeling voor mishandeling waar hij een taakstraf voor kreeg. In de Volkskrant merkte strafrechtadvocaat Bart Swier al op dat dit een forse straf is voor een first-offender. Voor een taakstraf moet zwaar letsel worden toegebracht aan het slachtoffer, iets dat Eurlings klaarblijkelijk was gelukt. De opvolgende woorden voor ‘normale’ mensen zijn dan: ‘strafblad’ en ’taakstraf’. In het geval van Eurlings was het geen van beide woorden. Niet dat ie geen strafblad had, of een taakstraf kreeg. Hij noemde dat liever een ‘aantekening’ en ‘maatschappelijk werk’. Tja.

Maar goed: hij moest dus voor z’n werkgever iets zeggen over die mishandeling. En dat deed ie via z’n advocaat Knoops. Die had het in een statement over ‘eenvoudige mishandeling’. Dat je überhaupt een verklaring via je advocaat naar buiten laat gaan is al een bestuurder onwaardig, maar dat je je advocaat ook dít soort teksten naar buiten laat brengen is wel heel dubieus. De schade was dan ook groot, want de dagen vlak voor kerst waren perfect geweest voor een slimme ‘mea culpa’ in de vorm van een persoonlijk interview in een krant als de Volkskrant waarin Eurlings eerlijk toegegeven zou hebben fouten te hebben gemaakt die hem ook – terecht – zwaar waren komen te staan. Dan was de storm in aanloop naar de kerstdagen waarschijnlijk erg snel gaan liggen.

Door die domme woordkeuze liep Eurlings echter nog veel meer schade op: hier zat een arrogante bestuurder die z’n gedrag bagatelliseert, een hautaine werkwijze heeft en persé aan t pluche vast moet blijven plakken. Daarbij ook nog eens met de schijn van klassejustitie want waarom krijgt Eurlings wél een verklaring omtrend goed gedrag maar moet bijvoorbeeld Yuri van Gelder na een avondje doorzakken direct naar huis? Het roept de vraag op hoe we deze man ooit nog serieus kunnen nemen in z’n ambt? De sportwereld kampt met allerlei schandalen: dopinggebruik onder sporters en grensoverschrijdend seksueel gedrag van trainers en coaches. Hoe gaat iemand die zelf z’n handen niet eens thuis kan houden hier wat aan doen?

Ik denk eigenlijk dat we Eurlings niet terugzien op de Olympische spelen over een aantal maanden: daar is z’n positie simpelweg teveel onder druk voor komen te staan. Kruiperig interview in de NRC of niet: dit waait niet meer over. Als dat wél zo is dan bewijst het eens te meer dat de NOC*NSF ze allemaal niet meer op een rijtje heeft.

100 – Nummer 100

Op 12 december 2016 bedacht ik me om als voornemen 100 stukjes te schrijven. En dit is nummer 100, dat betekent dat het me is gelukt.

Wat heb ik geleerd?

Onderwerpen bedenken voor een blog is hard werken, zeker als het een soort vrij-formaat is. Het is nog moeilijk genoeg om tot originele invalshoeken te komen. Er zijn behoorlijk wat professionele columnisten-clichees die ik niet wou gebruiken, zoals van kleine persoonlijke momentjes enorme overpeinzingen maken. Heel soms was er een persoonlijke aanleiding om iets te schrijven, maar veel vaker was er een concrete aanleiding.

Zijn er blogs die me bij zijn gebleven? Niet eens. Er waren wel blogs waar ik veel plezier in had om deze te schrijven zoals zaken die me persoonlijk enorm storen: de sleepwet van Buma is daar een goed voorbeeld van. Stukken met een enigzins persoonlijke slag vond ik uiteindelijk ook vaak goed gelukt, zoals de pokertafel van Crypto. Deze werd uiteindelijk ook in de app van Buxx geplaatst.

Was het hard werken? Mwoah. Gek genoeg was ik half november al bijna klaar: die paar blogjes konden er ook nog wel bij. Ergens halverwege het jaar had ik serieuze achterstand en vreesde ik dat ik qua creativiteit nooit aan de 100 zou komen maar dat bleek allemaal dus mee te vallen.

Schrijven is wel een soort fijn tijdverdrijf gebleken: het is een prima gevoel om even een laptop open te klappen en een verhaal te typen dat in je hoofd zit. Wel kreeg ik verschillende opmerkingen dat het allemaal wel heel vrijblijvend was: sommige artikelen hadden best leuke ideeen in zich maar bleken toch niet echt tot een climax te komen. Die kritiek neem ik ter harte, en teruglezend zie ik ook een flink aantal artikelen die beter hadden gekund, en zelfs gemoeten.

Dan de cijfers. Was u alleen in het lezen? Nee, zeker niet. Ondanks de povere promotie mijnerzijds vonden ongeveer 350 lezers hun weg naar dit blog. Ze bleven daar een schamele 35 seconde: net niet lang genoeg om een heel artikel uit te lezen, vermoed ik.

Verder opvallend: de maand oktober bleek het best bezocht, de maand mei het slechts. En het best gelezen artikel? Deze: 70: Sushi eten met Vindicat.

Wordt je een betere schrijver van veel-schrijven? Misschien wel. Het dwingt je in ieder geval om het te doen, en dat is op zichzelf al best verfrissend.

Nog een nieuwtje: in 2018 geef ik een boekje uit, en ben ik een gehele (zakelijke) blogreeks aan het schrijven rondom strategie en innovatie. Dit betekent dat ik nog veel meer ga schrijven maar niet dat dit blog hiermee weer maanden stil komt te liggen.

Voor nu, een prachtig uiteinde en een geweldig 2018.

99 – Darts

Ieder jaar eindigt thuis tussen Oud en Nieuw met het kijken naar darts. Waar dat vroeger nogal een obscure sport was met vooral dikke mannen die bier dronken op het podium is dit nu uitgegroeid tot semi-professionele bezigheid. Ik vermijd hiermee het woord sport, want ik denk dat sport toch wat andere kwalificaties heeft.

Hoe dan ook: het is fascinerend wat deze mannen doen. Tussentijds waren er ook analisten in de studio en een daarvan verklaarde in de partij tussen van Gerwen en Pryce dat fitheid ook steeds meer een factor werd in de dartwereld. Reden voor deze opmerking: Pryce is een ex-rugbyer en een breedgeschouderde fitte kerel. Dat bewees ook Jerry Lewis die een aantal dagen eerder de tweede geplaatste speler Peter Wright uitschakelde: fitman – bierbuik: 1 – 0. Pryce redde het overigens net niet: Van Gerwen is in goede doen niet te stoppen, en zal dit tournooi, dat begint 2018 nog heel even verder gaat vrolijk winnen. Tussentijds zal hij nog eens vrolijk over die anti-held van van Barneveld walsen. Een man die in lastige tijden altijd zo gepijnigd kijkt alsof ie wordt bedreigt om weer postbode te worden als deze pijl niet in de trippel, dubbel of waardanook valt. Die angst om niet meer mee te komen zit er al heel lang in bij van Barneveld. Toch vreemd, awnt de man is een een absolute legende die ook echt alles gewonnen heeft wat er te winnen is. Die verslaving om maar door te spelen is ook zichtbaar bij Phil Taylor: een nogal vervelende man die desondanks maar blijft spelen en winnen.

Toch is de transformatie wel zichtbaar: het veld van geplaatste spelers is flink uitgedund en eigenlijk is het algehele niveau dichterbij elkaar gekomen. Als er volgend jaar nog wat Aziaten opduiken die uitstekend voor de dag komen en fitheid nog meer een factor wordt dan schrijf ik op deze plek een nieuw stuk: hoe darts van spelletje een sport werd.

Nieuwere berichten Oudere berichten