Je moet het maar durven: een interview van een min-of-meer bekende gast van een aantal uren, onderbroken door obscure fragmenten uit TV of films. Zomergasten is een jaarlijks terugkerend fenomeen waar iedereen wel iets van vindt. Althans, op Twitter. Ik hoor er offline eigenlijk nooit iemand over.
Zomergasten is een TV format waarvan je je afvraagt of het ooit zou werken op een willekeurig ander kanaal, zoals YouTube. Het is van allerlei factoren afhankelijk, maar de belangrijkste twee zijn de gast, en de interviewer. En uiteraard of de gast überhaupt iets te vertellen heeft. Het is vrij eenvoudig om je urenlang door allerlei fragmenten heen te bluffen zonder écht iets te zeggen. Zeker als de persoon tegenover je geen journalist is, of niet door durft te vragen. Dit jaar is Jannine Abbring aan de beurt: een semi-bekende Nederlander die het goed doet. Volgens Twitter.
Persoonlijk is het nooit zo’n programma waar ik op zondagavond echt voor ging zitten, en dat is het nog steeds niet. Sowieso kost het mij altijd even tijd om de afstandsbediening te zoeken: zo weinig staat de TV aan. En áls ie al aanstaat dan staat ie op de Chromecast. Zomergasten is zo’n programma waarvan we over tien jaar zeggen: goh, dat was er ooit ook nog: een hele zondag met twee mensen die elkaar vliegen zitten af te vangen.