Ruim 17 jaar geleden melde ik me met wat vrienden bij de lokale bioscoop in Apeldoorn. We wilden naar een film die uitverkocht was, en belandden zo enigzins improviserend in een grote zaal waar een film startte met een hand die door een korenveld ging. De rest laat zich misschien raden: na ruim 2 uur verlieten we de zaal met grote ogen: wat was Gladiator een absolute prachtfilm. Van de eerste scene op het slagveld tot (spoiler alert!) het moment dat ie doodgaat nadat ie Commodus heeft verslagen. Het is dan een bioscoopstoel er niet voor leent op het puntje te zitten, maar anders hadden we dat zeker gedaan.
Jaren later is Gladiator met een plek op plek 46 in de IMDB top 250 een meer dan respectabele film. Maar wat is er daarna eigenlijk gekomen van Russell Crowe, de hoofdrolspeler?
In 2003 kwam Master & Commander far side of the world uit, wat ik overigens ook een topfilm vind.
Daarna liep het qua kwaliteit allemaal een beetje terug. In A good year speelt Crowe een verwende bankier die een wijngoed erft, en in The Water Diviner een man die op een slagveld ergens in Turkije op zoek gaat naar z’n overleden zonen.
Dat toont ergens toch wel het eendimensionale karakter van deze acteur: best een jolige kerel, maar nooit echt overtuigend als acteur. Je ziet toch vooral Russell Crowe die iemand spéélt. En als ie dan toch emoties moet tonen dan gaat dat allemaal heel moeizaam. Toch jammer, van een acteur die zulke mooie dingen heeft weten te maken.