Deze week werd bekend dat Ahmed Marcouch burgemeester van Arnhem werd. Een opvallende benoeming voor de werkloze ex-politicus die te laag op de PvdA lijst stond voor een zetel. Tegenstanders van de PvdA (en dat blijken er in 2017 een hele hoop) staken op Twitter van wal. En eigenlijk, als je zo de cijfers eens afzet tegen de praktijk dan zou je toch minimaal kunnen beweren dat dit niet democratisch oogt.
- 206 voorkeursstemmen in Arnhem
- 6% van alle stemmen in Arnhem ging naar de PvdA
Kortom: op basis van de getallen is het misschien wel ondemocratisch om burgemeester te worden van een stad die – afgaande op de cijfers – misschien niet bij voorbaat enthousiast is over jou, of je partij.
Thierry Baudet heeft het in z’n speeches vaak over het partijkartel, een groep mensen die elkaar in een carrousel baantjes toeschuift en onderling dingen regelt en als je zo eens afgaat op alleen deze benoeming dan heeft het daar toch de schijn van. Sterker nog, toen gisteren bekend werd dat staatsecretaris Martijn van Dam de overstap naar het bestuur van de NPO maakte voedde dat nog meer het idee dat er ‘plek’ moet worden gemaakt voor al die werkloze PvdA-ers. Tuurlijk is een baan nog altijd beter dan wachtgeld, maar is het echt noodzakelijk dat iemand uit de politiek getransfereerd wordt naar een toppositie waar ie werkelijk geen enkele ervaring mee heeft?