Op Medium schreef ik een relatief lange blogpost over een nieuwe computer die ik in elkaar heb gezet om op kantoor op te werken.
Nu ontving ik daar vrij veel reacties op. Klaarblijkelijk zijn er genoeg mensen die zich nog wel identificeren met het assembleren van allerlei hardware. Zelf heb ik daar vanuit m’n jeugd warme herinneringen aan. HCC-dagen, de opkomst van 3DFX, CD branders etc. etc. Beetje knutselen in een tijd (jaren 90) dat dit allemaal nog super niche was. Als mensen eenmaal doorhadden dat je iets van computers wist zat je verjaardagen lang allerlei oude meuk van vrienden en familie op te lossen.
Die computer-hardware tic komt dan toch even op zodra je zo’n artikel gaat schrijven. Het gaat weer over sockets, lange typenummers, en hardware die al- dan niet goed past, of betere prestaties levert tegen hetzelfde geld.
Alle computer hardware die ik ooit heb gehad kan ik nog ongeveer uit m’n hoofd opdreunen. Van de Atari tijd tot de Pentium 4 2.6 Ghz, de laatste desktop die ik kocht, zelf in elkaar zette en gebruikte toen ik naar m’n studentenkamer verhuisde. Veel later kocht ik een laptop, toen specs ineens niet meer heel belangrijk waren. Dat is het nu ook niet meer: eigenlijk alle hardware die nu verkocht wordt is meer dan capabel om simpele klusjes te doen: beetje internetten, beetje skypen. Dat soort dingen. Sterker nog: daar hoef je niet eens voor achter de computer te zitten want dat kan in veel gevallen zelfs beter op je smartphone.
Zo’n artikel over ouderwetse computerhardware spreekt dan misschien nog wel wat meer tot de verbeelding, omdat het niet alleen een leuk knutselproject is, maar ook een trip down memory lane.