Op de profielpagina van Blendle zag ik dat ik sinds ik lid ben 472 artikelen heb bekeken, en dat leek me een goed getal om de balans eens op te maken.

De profielpagina geeft niet een exacte registratie-datum, maar het eerste artikel las ik op 28 april 2014, dus een jaar en nogwat maandjes geleden.

Sindsdien heb ik 472 artikelen gelezen, en is mijn account voor €130,- opgewaardeerd. Dat maakt dat ik dus gemiddeld €0,27 cent per artikel betaalde, wat vrij laag is. Ik vermoed dat artikelen waar je ooit geld op hebt teruggevraagd wel worden meegerend in die telling. Goed, €130,- dus.

Voor dat geld had ik bijvoorbeeld net zo goed NRC Next kunnen houden. Deze bleef echter soms onbezorgd, soms ongelezen en nog vaker met maar 1 of 2 artikelen gelezen op tafel slingeren. Na 7 jaar zei ik op.

Blendle dus.

Sinds een aantal van de websites die ik regelmatig bezoek voor nieuws paywalls hebben (NRC, FD, Volkskrant) is mijn Blendle-gebruik toegenomen. Ik zie het als teveel moeite om ook daadwerkelijk een account aan te maken om een artikel te lezen: dan zoek ik ditzelfde artikel net zo makkelijk even op op Blendle. De kranten zelf bieden geen linkjes naar Blendle omdat ze hiermee natuurlijk een % fee afdragen, die ze met een paywall zelf houden. Bovendien zijn er allerlei marketing-technische redenen te bedenken om een klant aan jou te binden, en niet een derde partij, maar dit ter zijde.

Blendle is de afgelopen jaren door mij gebruikt om artikelen te lezen over allerlei zaken, en vanuit allerlei bronnen. Revu, Trouw, Volkskrant, Panorama, De Telegraaf, zelfs af en toe bronnen waar ik nog nooit eerder van had gehoord (TPO).

Daarbij zou ik geen van de genoemde kranten of tijdschriften nog ooit los kopen: op deze manier verdienen uitgevers dus iets aan mij.

Ik lees maar op twee devices: achter m’n desktop op kantoor en via de webview op mobiel. De webview is goed genoeg en emuleert een app. Deze werkt prima aan de ontbijttafel. Overdags lees ik wel eens een wat langer artikel.

Automatisch opwaarderen werkt klaarblijkelijk, hoewel je er eigenlijk weinig zicht op hebt wanneer dit precies gebeurt.

Dan de prijzen: ik begrijp dat uitgevers zelf de prijsstelling kiezen, en hier kan denk ik nog wel iets gebeuren. Sommige artikelen zijn per stuk toch duur. Hoe duurder, hoe groter de verleiding ook wordt om aan het einde van het stuk geld terug te vragen. Je zou denken dat enige prijselasticiteit rondom aantrekkelijke prijzen ook voor meer lezers zorgt, maar zo denken uitgevers klaarblijkelijk (nog) niet.

Zelfstandig door kranten of tijdschriften bladeren doe ik niet, en ga ik ook niet doen. De ‘kiosk’ die Blendle dus zegt te zijn gebruik ik niet: ik bekijk hooguit wat er trending is, en maak daar een selectie uit. Bovendien heeft de nieuwsbrief genoeg artikelen om te lezen: deze sla ik zelden over.

Het sociale netwerk, onderwerpen die ik kan volgen en andere zaken gebruik ik ook niet. Wat dat betreft is Blendle behoorlijk overcompleet. Alles is mogelijk. Dit zit gelukkig de lees-ervaring geenzins in de weg: ik vind de interface prachtig en handig en als dat niet zo’n rare term was zou ik zeggen: On-Nederlands goed.

Als iemand een goed werkende browserplugin zou maken die ieder pay-wall artikel direct door zou sturen naar het juiste Blendle artikel dan las ik ongetwijfeld nog meer.

Kortom: betalen voor artikelen werkt (voor mij wel redelijk. Toch blijf je altijd de vraag houden of je met een fysiek krantenabonnement gelukkiger was: je ontdekt er ongevraagd meer, maar hebt wel weer de fysieke distributie-ongemakken en oud-papier.

Met nog meer goedkopere artikelen zou de hoeveelheid tijd op Blendle bij mij explosief stijgen, en denk ik dat ik uiteindelijk meer geld zou besteden.

De toekomst gaat uitwijzen of dit model viable is, om het in populaire startup termen te zeggen. Viable voor zowel publisher, auteur als Blendle zelf, want zo’n uitgekiende interface en onderhandelingen met alle grote publishers gaan ongetwijfeld niet vanzelf.