Na het verschijnen van the Queen’s gambit (een specifieke opening tijdens schaken) op Netflix maken we kennis met Beth Harmon. Beth lijkt een nogal autobiografisch tintje te hebben maar dit is niet het geval: the Queen’s gambit is gebaseerd op een boek. In aflevering 1 zien we Beth als klein meisje in een kindertehuis, en de serie wekt vanaf het begin nogal de indruk dat het allemaal vrij dramatisch wordt, maar gek genoeg blijft het gedurende alle hoofdstukken best luchtig.
En dat maakt de serie ook goed. Het is niet perse nodig om iets te weten van schaken – want zoveel schaken zit er ook weer niet in – maar het is een interessant verhaal in een prachtige setting middenin de jaren ‘60 en later ‘70 in de suburbs van Amerika.
De serie kijkt – op wat irritante karakters later in de serie – lekker weg en daarom merk je eigenlijk nauwelijks dat de afleveringen bijna een uur duren, wat ik normaliter nogal aan de lange kant vind voor een serie.