Tijdens een moeizaam rondje hardlopen viel het me op. Kleine groepjes jongeren die rondliepen met hun telefoon scherm voor hun neus. Omdat het hardlopen zo moeizaam ging begon ik ze als afleiding te tellen. Ik telde er in het parkje in de buurt meer dan 80.
‘Daar zit de Pokémon generatie’ zei een vrouw van middelbare leeftijd die langsfietste tegen haar vriendin. Ik wist niet wat ik van de samengeklitte jongeren op de bankjes moest vinden. Het is makkelijk om een rage belachelijk te maken. Immers, die flippo’s waren ook maar raar, achteraf bezien. Het is bijzonder om te zien dat de aanwezigheid van fysieke game-elementen er voor zorgt dat een groep die tot voor kort volgens jongerenmarketeers- ‘moeilijk te activeren’ waren nu ineens van de bank af komen en door de stad lopen, daarbij mensen ontmoeten of zelfs nieuwe vrienden maken.
Mijn vermoeden is dat we deze app binnenkort niet meer zien, maar dat er nog vele van dit type apps zullen volgen die mensen in de fysieke wereld laat bewegen om game-elementen te doen.
Sterker: met dat gegeven kun je zelfs hele educatieve dingen doen. Een wereld van mogelijkheden is er door de Pokémon rage open gegaan. En dat is alleen maar goed.